Projektując tematykę tegorocznego, 15. seminarium naukowego o bursztynie, które jak wiadomo towarzyszy tym targom nieprzerwanie od pierwszej edycji, profesor Barbara Kosmowska-Ceranowicz miała na względzie taki dobór prezentowanych treści, który zapewnić może wszechstronność pięcioletniego cyklu. Pięciolecie 2004 – 2008 utrwalone będzie w wydawnictwie książkowym, realizowanym podobnie jak za poprzednie 10 lat przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników.Seminaryjna sala wypełniona była po brzegi znakomitą, aczkolwiek różnorodną, publicznością. Gdańska młodzież licealna stowarzyszona w klubie miłośników (a właściwie już zamiłowanych znawców) bursztynu, kierowanym przez Małgorzatę Befinger, usadowiona była na widowni obok światowej klasy ludzi nauki, badaczy bursztynu z wielu krajów i równie licznych dyscyplin badawczych;
Nie mogę się powstrzymać, aby nie wymienić niektórych z nich jeszcze przed referentami:
• z Niemiec: dr Brigitte i dr Günter Krumbiegelowie wraz z grupą uczonych z Bitterfeldu, saksońskiego ośrodka wydobycia bursztynu; badacz i animator kolekcjonerstwa bursztynowych okazów przyrodniczych dr Wolfgang Weitschat; dyrektor Niemieckiego Muzeum Bursztynu w Ribnitz-Damgarten Ulf Erichson, współautor z W. Weitschatem świeżo wydanego, nowocześnie zredagowanego katalogu zbiorów tego muzeum
• z Federacji Rosyjskiej: dr Zoja Kostiaszowa, zastępca dyrektora ds. naukowych największego rosyjskiego muzeum bursztynu w Kaliningradzie oraz biolodzy, specjaliści od inkluzji organicznych w bursztynie dr Jelena Jeżowa i dr Andranik Manukyan. Obecni byli także najwyżej rangi badacze problemów konserwacji bursztynu, współautorzy rekonstrukcji Bursztynowej Komnaty – Aleksander Żurawlow i Aleksander Kryłow
• z Ukrainy: dr Olena Bieliczenko – szef działu ekspertów Państwowego Centrum Gemmologicznego Ukrainy
• z Kanady: prof. Alicja Zobel – członek Nowojorskiego Towarzystwa Naukowego i Światowej Rady Bursztynu
• z różnych stron Polski: profesorowie – Wiesław Krzemiński z Krakowa, Andrzej Szadkowski z Łodzi, Ryszard Szadziewski z Gdańska oraz wielu innych naukowców, w tym dr inż. Sławomir Safarzyński – rzeczoznawca Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w zakresie dzieł sztuki z metali szlachetnych i dr Regina Kramarska z Oddziału Geologii Morza PIG.
Prelegenci przedstawiali tematy dotąd nieznane polskiej opinii. Tak na przykład prof. Eugenio Ragazzi zaprezentował najstarsze kopalne żywice triasowe (wiek 235 mil. lat) z Alp, a dr Maksim Bogdasarow bursztyny z Białorusi nagromadzone tam stosunkowo niedawno, bo co najwyżej kilkaset tysięcy lat temu.
Podobnie kontrastowały wiekiem: problem funkcjonowania handlu i wytwórczości wyrobów bursztynowych w okresie cesarstwa rzymskiego przedstawiony przez Marcina Stąporka z prezentacją projektu stworzenia przez Mariusza Drapikowskiego tryptyku w IV stacji drogi krzyżowej w Bazylice Grobu Świętego w Jerozolimie z udziałem bursztynu, złota srebra i tytanu. To ostatnie zadanie będzie kontynuacją prac żołnierzy polskich z II korpusu w trakcie ich skomplikowanej drogi do ojczyzny podczas II wojny światowej.
Dr Elżbieta Sontag przedstawiła opracowanie na temat „Typy deskrypcyjne i syninkluzje w Muzeum Inkluzji w Bursztynie Uniwersytetu Gdańskiego”. Jej argumenty na rzecz celowości gromadzenia zbiorów w pracowniach uniwersyteckich przekonały wszystkich. Jakość opracowania kolekcji powstałej głównie z darów bursztynników pomorskich (w tym imponującego daru Bożeny i Wojciecha Kalandyków) i sprawność katalogowania zbioru w sposób umożliwiający powszechny dostęp wzbudziły powszechne uznanie.
Moje opracowanie przyczyn ogromnych wahań w podaży surowca (sukcynitu) w ostatnim trzydziestoleciu zakończyło seminarium akcentem ekonomicznym.
Szczegółowe streszczenia referatów zamieszczone będą na stronie www.amberif.pl. Portal amber.com.pl planuje zamieścić skróty referatów, wzbogacone o wyniki dyskusji na seminarium i obszerny materiał ilustracyjny.
Na zdjęciu: Krople żywic triasowych z Alp (na górze) i projekt tryptyku w IV stacji drogi krzyżowej w Bazylice Grobu Świętego w Jerozolimie autorstwa Mariusza Drapikowskiego (na dole).