Wyświetlenie artykułów z etykietą: badania naukowe

Jeden z wykładów tegorocznego seminarium naukowego AMBERIF będzie poświęcony głośnemu znalezisku pierwszego dinozaura zmumifikowanego w bursztynie birmańskim. Doskonale zachowany fragment ogona jest wielkości zapałki, a pokrywają go długie, rozgałęzione pióra. 

W tym roku przyszło wybierać aż spośród siedmiu kandydatów  o wyjątkowych kwalifikacjach i zasługach w pracy społecznej: Paweł Adamowicz, Janusz Fudala, Giedrius Guntorius, Heidemarie Herb, Agnieszka Klikowicz, Barbara Kosmowska-Ceranowicz, Ewa Wagner-Wysiecka. A jednak aż 2/3 członków Kapituły oddało swój głos na dr. hab. inż. Ewę Wagner-Wysiecką.

Atlas widm autorstwa prof. dr. hab. Barbary Kosmowskiej-Ceranowicz otwiera możliwość lepszego poznawania i doskonalszej klasyfikacji żywic kopalnych i młodszych.

Długo wyczekiwany ATLAS Widma IR żywic świata ∙  Charakterystyka ich holotypów autorstwa prof. Barbary Kosmowskiej-Ceranowicz i prof. Norberta Vávry to wyjątkowa pozycja w skali światowej, do którego materiały – zarówno widma w podczerwieni żywic kopalnych, subfosylnych i niektórych imitacji bursztynu, jak również słownik nazw mineralogicznych żywic kopalnych, subfosylnych i substancji żywicopodobnych – gromadzone były przez ok. 30 lat. 

O tym, że bursztyn ma właściwości lecznicze, wiedzą wszyscy. Skąd? To tzw. mądrość ludowa. Naukowcy postanowili zbadać jego właściwości kosmetyczne. Do jakich wniosków doszli? 

Jak zmienia się bursztyn wskutek uderzenia przez meteoryt? O tym opowiadał na XVIII Spotkaniu badaczy bursztynu w Muzeum Ziemi PAN dr Lucjan Gazda.

Prof. Barbara Kosmowska-Ceranowicz od 1985 r. bada zarówno bursztyn, jak i inne żywice kopalne metodą spektroskopii absorpcyjnej w podczerwieni. Obecnie zgromadziła już około 1000 widm, które planuje wydać w specjalnym atlasie.

„Wiele mówi się o właściwościach leczniczych bursztynu. Nasz zespół badawczy nie znalazł na to żadnych dowodów naukowych, postanowiliśmy więc zbadać bursztyn pod tym kątem” – tak prof. Ludwik Synoradzki rozpoczął wykład o aktywności biologicznej bursztynu na XVIII Spotkaniu badaczy bursztynu w Muzeum Ziemi PAN.

Olbrzymi skład nieobrobionego bursztynu znaleziony w pierwszej połowie XX w. we wrocławskich Partynicach wszedł na stałe do literatury naukowej z racji swych rekordowych rozmiarów – według mojej kwerendy największych na świecie, ale też dlatego, że jest to jeden z nielicznych mocnych dowodów na przebieg szlaku bursztynowego.

W latach 80., kiedy zajmował się badaniami bursztynu dominikańskiego, nic nie wskazywało na to, że dwie dekady później będzie posiadaczem jednej z największych prywatnych kolekcji żywic kopalnych w USA i największego sklepu internetowego oferującego dosłownie wszystko, co jest związane z jego niecodzienną pasją.